Genadetijd. Het gebeurde bij de Niagara-watervallen op de grens tussen Amerika en Canada. Het was op een winterdag en een arend zag een stuk aas op een ijsschots op het water drijven. Hij dook erop af en ging lekker zitten peuzelen van het stuk vlees. Maar ondertussen dreef de ijsschots steeds verder naar de waterval. De arend wist het wel. Hij hoorde ook het geraas van die geweldige waterval maar hij dacht… geen nood, straks sla ik mijn machtige vleugels uit en vlieg ik weg. Rustig at hij verder. Steeds harder werd het geluid en het werd toch echt tijd om weg te wezen. En eindelijk, ja daar sloeg de arend zijn vleugels uit… maar hij kwam niet omhoog. Zijn poten zaten vastgevroren aan de ijsschots. De arend kwam jammerlijk om in de waterval. Te lang uitgesteld! Uitstellen… nog even genieten? Het hemelleven komt later wel? Laat het verhaal van de arend een les voor ons zijn. Nog te veel bezig met het hier en nu? Zoek de dingen die boven zijn. Nu kan het nog. Daar is vrijheid, daar is een Heere die als een schaduw aan uw rechterhand voor u zorgt en u behoedt.
Hartelijke groet,
De kerkenraad
Maarten Luther zei eens: “Als maar het Woord op de juiste wijze gepredikt wordt en de mensen er met aandacht naar luisteren, brengt het vruchten voort”. De kerkenraad wenst u aandachtige en gezegende diensten.
Hartelijke groet,
De kerkenraad
Afgelopen zondag hebben we de nieuwe consistorie weer in gebruik mogen nemen. Hoewel er hier en daar nog wel wat gedaan moet worden, mochten de nieuwe broeders starten in een nog naar verf ruikend nieuw voorportaal. Er is keihard naar deze datum toe gewerkt. En het resultaat mag er zijn! Dit betekent dat de kerkenraad nu niet meer samenkomt en de dienst begint in de leegstaande pastorie. Het is met enige weemoed dat ik dit schrijf. Het had wel wat. In die toch wel wat nostalgische huishoudsterskamer met een veertig jaar oud groen streepjesbehangetje erop, voelden we ons inmiddels al aardig thuis. En wat denkt u van onze zondagse wandeling over straat van de pastorie naar de kerk. Soms onder een stralende zon, soms in de striemende regen. In het laatste geval stond de koster klaar met een arm vol paraplu’s. Stiekem moest ik weleens denken aan de eikenprocessierups: tien keurig in het zwart geklede mannen op een rijtje achter elkaar over straat. Soms zag ik een schalkse blik van voorbij scheurende wielrenners. Wat zullen ze gedacht hebben? In welke tijd leven we, of misschien: wat hebben zij wat ik mis…? Ik hoop dat het hen tot nadenken gestemd heeft. Menig gastpredikant haalde het processieverbod (in toga over straat lopen) van 1848 aan. Geldt dat ook in Brandwijk? Navraag leverde op dat deze wet in 1984 is afgeschaft. We hebben dus geen ontheffing aan hoeven vragen. Al met al was dit een prima oplossing tijdens de verbouw van onze consistorie.
Hartelijke groet,
De kerkenraad
Zondagmorgen meteen na de dienst kunt u, op de gebruikelijke plaats voor de preekstoel, de vertrekkende en ook de bevestigde broeders de hand drukken. De kerkenraad wenst u een gezegende zondag.
Hartelijke groet,
De kerkenraad
Voorbede is een vast onderdeel in onze liturgie. Het is fijn om als gemeente te bidden voor bepaalde personen, voor mensen die moeiten en zorgen hebben, voor belangrijke dingen die moeten plaatsvinden, voor problemen in de samenleving, voor rampen waar ook in de wereld etc. We nemen het dan ook mee naar huis en ook daar mag het gebed doorgaan. Soms komen er vragen om voorbede uit de gemeente. Zo hebben we onlangs als gemeente ernstig gebeden voor Carola Schouten, onze Minister van Landbouw. Er komt heel wat op haar af. Ook al lijkt de storm nu even geluwd, toch zijn alle ogen op haar gericht. Er moeten oplossingen komen. Boeren en bouwers zijn alert. Nu telt onze kerkenraad negen broeders waarvan er zes agrariër zijn. Met vreugde en toewijding proberen zij hun ambtswerk in te vullen en met veel inzet en passie runnen zij hun boerenbedrijf. U begrijpt dan dat dit onderwerp ook weleens over de kerkenraadstafel gaat. Met elkaar maken we ons ongerust. De polarisatie neemt toe. Belangen kunnen botsen: rentmeesterschap of economische groeicijfers; voedselproductie of klimaatdoelen? Hoe komen we hieruit en hoe dan verder? Ik weet het niet. Maar laten we het brengen bij Hem die helemaal aan het begin stond en nog staat: de Schepper van hemel en aarde. Zijn naam is Raad. Als we om wijsheid vragen, wil Hij het schenken. Mild en overvloedig. Is dan alles meteen opgelost? Nee, maar dan mogen en kunnen we in rust en vertrouwen wegen zoeken die recht doen aan de verschillende belangen en aan onze opdracht om de aarde te bewonen en te bewerken. Verbinding zoeken in plaats van polariseren. Onze buurdominee zei vorige week in de preek: ‘In het Hemelse paradijs zullen de boeren en de koeien niet meer gezien worden als vervuilers, maar de ruimte krijgen om de Heere te loven. Bidt u mee om wijsheid voor de regering van ons land?
Hartelijke groet,
De kerkenraad