De Heere is mijn Herder. Nog maar enkele weken geleden was ik bij de afscheidsdienst van een overleden gemeentelid. Onze consulent, ds. Van der Veen, hield een meditatie over Psalm 23. De Psalm die veel betekend heeft in het leven van deze zuster. Al luisterend moest ik aan het volgende verhaal denken. Er werd een reünie gehouden van een schoolklas van de lagere school. De leerlingen van toen waren volwassen mensen geworden en gingen nu richting hun pensioen. Ze waren bij elkaar in het oude schoolgebouw en haalden herinneringen op. Er werd gesproken over het werk dat ze gedaan hadden, over kinderen en kleinkinderen. Het was gezellig en iedereen genoot. Eén van de oud-leerlingen had theologie gestudeerd. Hij was dominee geworden, was niet bekend als ‘spreker in den lande’, nee, hij was een eenvoudige dorpsdominee. Er was er ook één die acteur geworden was. En die had het gemaakt! Beroemd tot ver over de grenzen. Op een gegeven moment zei één van de aanwezigen: ‘Ik stel voor dat de acteur vanmiddag voor ons iets declameert, iets voordraagt’. De acteur zei: ‘Dat is goed, onder één voorwaarde, dat ook mijn vriend, de dominee, een bijdrage levert’. Nu was deze man, deze acteur, christelijk opgevoed. Hij had op de christelijke school gezeten, zondagsschool gegaan, maar hij had er helemaal mee gebroken. Hij ging staan en met volle overgave declameerde hij Psalm 23. Die kende hij nog uit het hoofd. Toen hij uitgesproken was, ontving hij een daverend applaus. Daarna was het de beurt aan de predikant. Hij nam zijn bijbeltje en las ook Psalm 23, zoals hij zo vaak gedaan had aan een sterfbed. Toen hij klaar was, bleef het stil, niemand zei wat. Totdat de acteur opstond en zei: ‘Ik ken alleen de Psalm, maar deze broeder kent de Herder van Psalm 23. David was geen kleine jongen. Onverschrokken trad hij op een leeuw en een beer af. En toch… Deze kleine herder wist dat hij niet zonder de Grote Herder, de Goede Herder kon. Wij ook niet? Van harte Gods zegen toegewenst, van huis tot huis,
De kerkenraad