Wie hoorde nooit van Robinson Crusoë, de schipbreukeling? Achtentwintig jaar verbleef hij op een onbewoond eiland. Hij is daar nog niet zo lang als hij ziek wordt. Hoge koortsen plagen hem. En dan niemand hebben om je te verzorgen en te troosten. In zijn dagboek zou hij later schrijven: ‘Dit was Gods weg om mij tot Hem terug te brengen’. Heel zijn zondig leven begint hem aan te klagen. Als hij in een oude scheepskist op zoek is naar geneeskrachtige kruiden, stuit hij op de scheepsbijbel. Hij slaat hem open en leest: ‘Roep Mij aan in de dag van benauwdheid; Ik zal u eruit helpen en u zult Mij eren’. Crusoë schrijft hoe hij die nacht voor het eerst in zijn leven als zondaar knielde voor God. Mogelijk voelt u zich op dit moment ook als een schipbreukeling. Moedeloosheid vervult uw hart. De wereld lijkt in brand te staan. Hoe loopt de oorlog in Oekraïne af? Hoor wat de Heere zegt. ‘Roep Mij aan…’. Voor ons besef kan Hij zo ver weg zijn. Maar toch… het is aan te roepen. God zegt het Zelf in zijn Woord. Van harte Gods zegen toegewenst, van huis tot huis,
De kerkenraad