In de zeventiger jaren kwam een zendingswerker, die tientallen jaren overzee hard had gewerkt, per schip terug naar zijn geboorteland Amerika. Het schip liep de Amerikaanse haven binnen en meerde aan. De zendingswerker zag dat er drommen mensen met bloemen en cadeaus op de kade stonden om hun geliefden te verwelkomen. Maar toen hij van de loopplank af op de kade stapte, was er niemand die hem verwelkomde. Hij zei bij zichzelf: ‘Heere, nu ben ik zoveel jaren weg geweest voor u. En nu is er niemand om mij te verwelkomen’. Toen zei de Heere tegen hem: ‘Nee John, maar jij bent ook nog niet Thuis…’. God geeft straks aan al de Zijnen het loon van een getrouwe dienaar, zelfs als we maar een beker koud water gegeven hebben aan één van Zijn minste broeders. Die volharden zal tot het einde, die zal zalig worden!
Hartelijke groeten,
Ds. J. Speksnijder