Wat een zegen dat we als gemeente dit weekend het jubileum ‘200 jaar kerkgebouw’ mogen vieren. Niet dat de kerk hier nog maar 200 jaar staat. Al eeuwen lang staat hier een kerk. De oude kerk was nodig aan vervanging toe en in 1824 besloot men de kerk af te breken en een nieuwe te bouwen. Wat een trouw van de Heere dat hier al die jaren een ‘Oefenschool voor geloof, hoop en liefde voor den christenen van Brandwijk en Gijbeland‘ staat. Deze tekst staat op de ingemetselde gedenksteen boven de ingang. En zo is het ook. Elke zondag mogen we als gemeente bij elkaar komen om de Heere te loven en te prijzen, onderwijs te ontvangen en elkaar te ontmoeten. En dan die torenspits? Die wijst naar de hemel en herinnert er ons steeds weer aan Wie onze kerk in stand houdt. En in Zijn dienst hebben kerkvoogden zich al 200 jaar verantwoordelijk gevoeld om dit gebouw te bewaren en waar nodig aan te passen. Er is gepreekt, gedoopt, belijdenis gedaan, getrouwd, begraven. Zal dit Godshuis eeuwig standhouden? Nee, zeker niet. Hoeft ook niet. Wij zien uit naar dat andere huis. Het huis met de vele woningen waar we eeuwig in Gods nabijheid mogen zijn.
‘k Zal gedenken, hoe voor dezen
ons de Heer’ heeft gunst bewezen;
‘k zal de wond’ren gadeslaan,
die Gij hebt vanouds gedaan. (Ps. 77)
Van harte Gods zegen toegewenst, van huis tot huis,
De kerkenraad