Komende week mogen we ons voorbereiden op de viering van het Heilig Avondmaal. Ik moet dan denken aan het verhaal van Elia. Elia is op de vlucht voor Izebel en ligt in de woestijn onder een bremstruik. Hij is het leven moe. Maar dan komt er een engel en die zegt: Sta op, eet. De weg zou anders te veel voor je zijn. Een hemelbode tikt Elia op de schouder en wijst met zijn vinger naar koek en water. Elia, namens God. Alstublieft. God zal je beslist niet loslaten en niet verlaten. Komende week wijst een vinger naar voren. Daar, brood en wijn. De weg zou anders te zwaar voor je zijn. Want in het stukje brood en het slokje wijn, proeven we het: Gods trouwe zorg. Sta op, eet. Zo kunnen we de weg weer aan. Niet in eigen kracht, maar omdat we het mogen gaan proeven dat Hij het volbracht heeft.