Wie goed luistert, zal het goed vergaan, wie op de HEER vertrouwt is gelukkig. (Spr. 16: 20). Eén van de moeilijkste dingen in de omgang met mensen is luisteren. Ik bedoel echt luisteren. Of het nu in de vriendenkring, op het werk, in het gezin of in de kerk is, het maakt niet uit. Wat schieten we vaak hierin te kort. We zijn zo druk met onze eigen gedachten, gevoelens en bezigheden, dat we maar nauwelijks de tijd nemen echt naar die ander te luisteren. Dit geldt ook voor ons ambtelijk werk. Elke keer als we op bezoek gaan, mag ons gebed zijn: ’Zet, HEER, een wacht voor mijne lippen; Behoed de deuren van mijn mond’. Het gaat niet om mijn verhaal, maar om die ander. Ik kwam de volgende versregels tegen.
Als ik je vraag naar mij te luisteren en
jij begint mij adviezen te geven,
dan doe je niet wat ik vraag.
Als ik je vraag naar mij te luisteren en
jij begint mij te vertellen, waarom ik iets niet zo moet voelen als ik het voel,
dan neem je mijn gevoelens niet serieus.
Als ik je vraag naar mij te luisteren, en
jij denkt dat jij iets moet doen om mijn problemen op te lossen,
dan laat je mij in de steek, hoe vreemd dat ook mag lijken.
Als ik je vraag naar mij te luisteren en
ik zie je ogen afdwalen en je wilt alsmaar inbreken in wat ik zeg en voel,
dan voel ik me gepasseerd en ben er eigenlijk niet voor jou.
Dus alsjeblieft, luister alleen naar me en
probeer me te begrijpen.
Wees even maar een droge spons en slurp op wat je hoort en ziet!
En als je wilt praten wacht dan even en
ik beloof je dat ik op mijn beurt
naar jou zal luisteren.
Van harte Gods zegen toegewenst, van huis tot huis,
De kerkenraad