Op woensdag 26 juni is overleden mevr. Marry van Rees – Slagter. Ze mocht 91 jaar worden. Marry is opgegroeid in het Drentse Ruinen. Daar trouwde ze met Nijs van Rees uit de Alblasserwaard. Na een huwelijk van ruim 11 jaar overleed Nijs plotseling en bleef Marry achter met drie kinderen: Lammy, Harm Jan en Nijs. Later trouwde zij met Piet, de broer van Nijs. Het was een hele stap voor haar om vanuit het Drentse naar Brandwijk te verhuizen. Een heel andere streek en ook een ander kerkelijk leven. Toch wist ze zich aan te passen en was actief op school en met bezoekwerk bij de ouderen van de kerk. We kennen Marry als een blijmoedige gelovige, maar toch ook met een ernstig ondertoon. Ze kon samen met haar man Piet getuigen van haar Borg en Zaligmaker, de Heere Jezus Christus. Ze had een chronische ziekte en daardoor was haar leven broos. Dat besefte ze ook. Het kon zomaar afgelopen zijn. Piet, jullie waren een fijn stel, op bezoek komen bij jullie was geen straf. Jullie hadden elkaar ook hard nodig bij het ouder worden: u lette op haar en zij was u tot steun bij de operaties die u moest ondergaan. En nu is daar een einde aangekomen. Gelukkig laat de Bijbel ons niet onwetend over hen die ontslapen zijn. We hebben dat nog met u en de kinderen mogen lezen. Er is veel verdriet, maar ook Hoop en zekerheid. Wij wensen u en uw kinderen Lammy, Harm Jan en Krijna, Nijs en Linda en ook de kleinkinderen heel veel sterkte maar bovenal Gods rijke zegen toe. De begrafenis heeft maandag 1 juli plaatsgevonden in Brandwijk.
Afgelopen week is in besloten familiekring begraven Naomi Bijkerk, dochtertje van Pieter en Jantine Bijkerk.
In de vroege morgen van maandag 24 juni 2019 is overleden Lida Neeltje Bakker- Blokland. Op de leeftijd van 69 jaar. De laatste 20 jaar van haar leven zijn door ziekte gekenmerkt. Haar man, (klein) kinderen hebben haar bijzonder trouw en liefdevol bijgestaan. Samen met haar man beleed zij haar geloof in God van Wie de tekst op de rouwkaart zegt “De Heer is mijn Herder”. De afscheidsplechtigheid zal op vrijdag 28 juni in de Herv. Kerk plaatsvinden, waarna zij wordt begraven op de begraafplaats aan de Kerkweg in Brandwijk. Wij dragen Nijs en zijn gezin op aan de troon van Zijn genade, Die het gezegd heeft: “Komt allen tot Mij die vermoeid en belast zijt en Ik zal u rust geven”.
We hadden het zo gehoopt, dat “Dit”, zoals we haar kenden, mevr. Dirkje Mourik-Breedveld, na de weken dat ze niet het aan kon om naar de kerk te komen, gewoon weer de draad op zou pakken en er ook weer zou zijn. Maar het is heel anders gegaan. Op 15 mei is zij in de avond in het ziekenhuis overleden. U, haar man, bent nog een tijd voordat het zover was met haar samen geweest. Het troost u, dat u in die uren elkaar nog zo diep nabij bent geweest. Wij condoleren u en uw kinderen en kleinkinderen van harte met dit verlies. Het ging niet echt zo goed meer met haar. Maar dit verwachtten we nu toch nog niet. Voor u is het het moeilijkst. Je kunt elkaar niet missen. Je bent zo vergroeid met elkaar. Wij wensen u de kracht toe van Christus die als onze Herder al de Zijnen kent en ze noemt bij hun naam. De rouwbrief is maar eenvoudig van opzet, maar vertelt op zijn sobere wijze een indringend verhaal. Het verhaal van de eerste Lijnie die u spoedig weer hebt af moeten staan. Het verhaal van de tekst van de trouwdag over de eeuwige armen van God die ons dragen. Het verhaal van de foto van uw vrouw die ons vastberaden en vrolijk aankijkt en haar huishouden dapper leidde. Het verhaal van waar u samen lang hebt gewoond. Het verhaal van de kinderen en zelfs de klein- en achterkleinkinderen. Het verhaal, kortom, van Gods bijzonder zorg en zegen. U bent als gezin erg op elkaar. Zo zeggen we dat in de Alblasserwaard. Houdt elkaar zorgzaam en met liefde vast ook nu het “midden” er uit weg is. Toen ik ze bezocht, de vorige keer dat ze in het ziekenhuis lag (zo “praterig” over het geheim van haar ziel was ze niet echt; net zoals de meeste mensen trouwens), trof het me, dat ze zelf er over begon (al mocht ze die dag weer naar huis), dat we voor de eeuwigheid ons voor te bereiden hebben. Ik zie dankbaar op dat gesprek terug. Zo ontvallen er ons in de uitloop van mijn dienst hier toch nog heel wat mensen met wie we als reizigers naar de stad van de vrede zijn verbonden geweest. Moge God zich eeuwig over ons ontfermen en op onze tijd (nee, op de Zijne!) veilig thuis doen komen. De afgelopen woensdag vond alhier de begrafenis plaats.
Wij ontvingen een kaart van het overlijden op 15 mei jl. van ons vroegere gemeentelid mevr. J.C. Korevaar- van Dieren uit Bleskensgraaf. De dominee van Bleskensgraaf heeft verschenen maandag in de Brandwijkse kerk haar rouwdienst geleid. Met ontroering herinneren we ons mevr. Korevaar die zo ontzettend lang weduwe geweest is (39 jaar) en die zonder te klagen dat droeg. God zij haar vele nabestaanden goed en nabij.