We denken aan gemeenteleden die elders wonen. We denken ook aan de (veelal) oudere gemeenteleden die niet meer naar de kerk kunnen en waarvan de namen zelden genoemd worden in de kerkbode. Als u in gedachten rondkijkt in de gemeente, komt u ze zeker tegen. Zullen we voor ze bidden? Vergeten we ook de rouwdragenden binnen onze gemeente niet? Het is vaak een stille en eenzame weg die ze gaan. Zondagmorgen werd er gepreekt over Psalm 33. ‘De Heere schouwt uit de hemel en ziet alle mensenkinderen. Vanuit Zijn verheven woonplaats aanschouwt Hij alle bewoners van de aarde’. Laat dit voor ons allen een troost zijn: De Heere ziet ons en kent ons. Hij weet wat er in ons leven rond gaat.
We denken aan hen die aan huis gebonden zijn door ziekte of ouderdom. Wat kan het leven dan zwaar zijn. We bidden u toe dat u uw zorgen en angsten bij de Heere mag brengen. Hij is de Hoorder der gebeden. Dat kan rust geven. De Heere weet ervan. We dragen u op aan Zijn genadetroon.
Juist in de vakantietijd denken we aan de rouwdragende families. We gaan zo gauw over tot de orde van de dag. Maar als je iemand verloren hebt, ligt dat anders. Dagelijks voel (en zie) je die lege plek. In onze gemeente zijn dit eerste half jaar ook gemeenteleden overleden. Wij dragen u allen op aan de Heere, onze God. Moge Hij u en allen die bij u horen troosten en sterken. We denken ook aan de zieken in onze gemeente. Niet iedereen wil bij naam genoemd worden in de kerkbode. Weet dat er een biddende gemeente om u heen staat.
We leven mee met de rouwdragenden onder ons die te maken kregen met verlies in de nabije familiekring. De troost van de hemelse Vader zij u nabij! Ook leven we mee met de zieken in onze gemeente. De weg die sommigen te gaan hebben kan zwaar en moeilijk zijn. Wat kunnen we beter doen dan hulp en kracht zoeken bij onze God. Hij wil u vertroosten en met u zijn: ‘Al ging ik door een dal vol schaduw van de dood, ik zou geen kwaad vrezen, want U bent met mij; Uw stok en Uw staf vertroosten mij’.
In ons persoonlijk gebed bidden we niet alleen voor onszelf, maar ook voor onze naasten. Ziet u mensen in onze gemeente, of in uw naaste omgeving die een moeilijke en zware weg gaan? De één vanwege ziekte, de volgende vanwege een zwaar verlies, nog weer anderen die de snelheid van het leven niet kunnen bijbenen… Wie zijn dat in uw omgeving? Neem ook hen mee uw binnenkamer in, om hen op te heffen tot voor Gods genadetroon. We mogen het oog op de hand van de Heere slaan, die heeft beloofd te zorgen in ‘nooddruft’. Zou Hij niet doen wat Hij beloofd heeft als we bidden in Zijn Naam? Denk eens aan de preek van afgelopen zondag. Beloofd is beloofd! Bidden is blijven zien op Zijn doorboorde handen….
Ik hef tot U, Die in de hemel zit,
Mijn ogen op en bid;
Gelijk een knecht ziet op de hand zijns Heren,
Om nooddruft te begeren,
En ’t oog der maagd is op haar vrouw geslagen,
Om hulp en gunst te vragen;
Zo slaan wij ’t oog op onzen Heer, tot Hij
Ook ons genadig zij.