Naar huis gaan. Op het dieptepunt van zijn ellende besloot de verloren zoon naar huis te gaan. Hij kon geen kant op. Zijn vrienden hadden hem in de steek gelaten. Zijn geld was op. Met varkensvoer zou hij tevreden geweest zijn, maar zelfs dat kreeg hij niet. Zijn vader stond op de uitkijk. Direct herkende hij zijn bloedeigen zoon. En… het werd feest. Vader zei: Mijn zoon was dood en is weer levend geworden. Met Hemelvaartsdag vieren wij het naar huis gaan van de Heere Jezus. Zo mag je het toch wel noemen? Heeft Hij Zelf tijdens Zijn leven op aarde niet gezegd: In het huis van Mijn Vader zijn vele woningen? Ik ga heen om u plaats te bereiden. Eigenlijk heeft de Heere Jezus precies hetzelfde gezegd als de verloren zoon: Ik zal opstaan en naar mijn Vader gaan. De Heere Jezus kwam niet als een verloren zoon in de hemel. Maar Hij kwam wel uit de grootste verlorenheid. Dieper dan diep. Hij kwam als de overwinnaar van de dood. Maar wel met de tekenen ervan in handen en voeten. En God de Vader zou met recht ook gezegd kunnen hebben: Mijn Zoon was dood en is weer levend geworden… Op aarde had de Heere Jezus uiteindelijk ook geen plek. In de hemel gekomen wel. Thuis, aan de rechterhand van God. Dat mogen wij donderdag vieren. Misschien moeten u en ik ook wel zeggen: Ik zal opstaan en naar de Vader gaan. Vraag en bidt erom. De Heiland wil ons helpen. Hij weet de weg naar Huis… en neemt ons graag bij de hand. Van harte Gods zegen toegewenst, van huis tot huis,
De kerkenraad