Donderdag mochten we de Hemelvaart van de Heere Jezus gedenken. Hij nam afscheid en liet Zijn leerlingen achter. Afscheid nemen van je vriend of vriendin is niet gemakkelijk. Misschien zie je hem of haar morgen wel weer. Maar als het voor een langere periode is, dan wordt het veel moeilijker. Je hebt een goede relatie met elkaar en die relatie wordt nu voor een kortere of langere tijd onderbroken. En dat is vervelend. Daar krijg je een akelig gevoel bij. De Heere Jezus brengt Zijn discipelen buiten Jeruzalem. Dit pad hadden ze samen vele keren gelopen. Nu is het echt de laatste keer. In die drie jaren is er een hechte band tussen hen gegroeid. Alleen de laatste week was zo moeilijk. Veel hebben ze daar niet van begrepen en begrijpen ze nog niet. De Heere Jezus laat ze tot op het laatst Zijn liefde zien. Want Hij stijgt al zegenend voor hun ogen op én Hij belooft hen de Trooster te zenden. Dit is voor de discipelen een enorme troost. Een zeer stevige bemoediging. Voor alles wat er in de toekomst nog gebeurt, Gods zegen en de Heilige Geest gaan met hen mee. Zo geeft de predikant aan het einde van de kerkdienst in de naam van God, de Vader, van de Zoon en van de Heilige Geest(!), de zegen mee. Hij heft zijn handen op, spreidt ze over de gemeente uit. En zo krijg je de zegen van de Heere mee. Afscheid nemen doet pijn, maar het is door en met de zegen van God te dragen omdat je dan mag geloven dat de Heere Jezus door Zijn Geest bij en in je is. Van harte Gods zegen toegewenst, van huis tot huis,
De kerkenraad