De bekendste Psalm die er is. Wordt vaak gelezen op huisbezoeken. Ook bij afscheidsdiensten staat deze psalm vaak op de liturgie afgedrukt. Toen ik deze Psalm nog eens door las, dacht ik dat mijn beeld van schapen in Brandwijk wat anders is dan de praktijk in Israël in de tijd van de Bijbel. Hier in de Alblasserwaard worden de schapen bewaard tussen sloten en hekken. In de tijd van David was dat anders.
Kijk, daar zit David, onder een boom. Ik zie het voor me. Aan het eind van een warme en lange dag. Vol zorgen voor zijn schapen. Hij is herder. Al tokkelend op zijn harp kijkt hij naar zijn schapen. Hij kent ze, is met hen begaan. En dan ineens het inzicht: zoals ik zorg voor mijn schapen, zo zorgt God voor mij. De Heere is mijn Herder. Het ontbreekt mij aan niets. En de woorden komen vanzelf. Ook de melodie, en een lied. David zal nooit geweten hebben dat zijn lied zo’n hit is geworden. Op allerlei manieren gezongen. Geliefd, soms ook wat verguisd. Begrepen, maar misschien ook wel onbegrepen. De Heere als je Herder. Hoe ziet u dat voor u?
Ik denk dan toch aan zo’n lieve oude man die met een stok over de heide op de Veluwe loopt. Overal kinderen met hun ouders en mobieltjes om foto’s te maken. De herder lacht en vertelt. Ach ja, een beroep uit vervlogen tijden. Onwillekeurig wordt ook God een attractie. Maar ja, dan toch in deze gemeentegids een ander geluid.
Herders in de tijd van de Bijbel waren ruige lui. Die konden tegen een stootje. Dagenlang in de openlucht, letten op gevaar van wilde dieren, weer en wind trotserend. Niet bang, maar moedig en toegewijd aan hun kudde.
De herder kent de koppige, de stille, de eigenwijze en de waaghalzen. Hij weet dat de schapen zonder hem niets zijn. Weet exact wat zij nodig hebben. Daarom leidt hij ze naar groene weiden. Dwars door droge woestijnen, langs diepe ravijnen. Onvermoeibaar, zo lijkt het. Geeft alles wat hij heeft. Zelfs zijn nachtrust als dat nodig is. De Heere is mijn Herder. Geen fotogenieke attractie, geen oude vriendelijke man met een lange witte baard. Hij is je Herder. God is een God die het gevaar niet uit de weg gaat. Die je soms leidt naar plekken waar je liever niet wilt zijn. Wiens zorg je pijn kan doen. Maar Hij is wel toegewijd en betrouwbaar. Hij geeft alles om je levens tot bestemming te brengen. Maar….dan moet je Hem wel voor laten gaan. Dan moet je Hem wel willen volgen. En om te volgen heb je vertrouwen nodig.
En juist dat vertrouwen kan onder druk staan. Misschien wel omdat je het gevoel hebt dat je juist alleen in dat donkere dal bent. Dat je de Herderlijke zorg van God juist mist in je leven. Teleurgesteld in de kerk, murw van al die argumenten en regeltjes. Kan ik nog opnieuw beginnen? Me opnieuw toevertrouwen aan die Herder?
De Heere nodigt je uit om Hem weer te vertrouwen als een schaap die de herder volgt. Blindelings omdat het schaap weet dat het zonder de herder niets wordt. Zonder God verdwaal ik. Dat is een rode lijn in de Bijbel. Als mensen verdwalen, huilt de Herder. Daarom gaat de liefde van God zo diep, dat Hij Zijn Zoon heeft gegeven. In Christus Jezus werd Hij zelf mens. Kwam ons meer nabij dan ooit. Jezus, het Lam van God, dat de zonde van de wereld draagt. Hij zegt het: ‘ Ik ben de Goede Herder, IK geef Mijn Leven voor Mijn schapen’. Niets zal hen ooit nog ontbreken. Zie de Herder!
De kerkenraad